O PAP.pl

PAP.pl to portal PAP - największej agencji informacyjnej w Polsce, która zbiera, opracowuje i przekazuje obiektywne i wszechstronne informacje z kraju i zagranicy. W portalu użytkownik może przeczytać wybór najważniejszych depesz, wzbogaconych o zdjęcia i wideo.

Wyczynowe ucho wewnętrzne geparda

Rozwijający prędkość nawet ponad 100 kilometrów na godzinę gepard zachowuje w biegu równowagę dzięki wyjątkowej budowie ucha wewnętrznego - informuje pismo „Scientific Reports”.

Gdańsk, 14.09.2017. Dwa małe gepardy - Aki i Tabu na specjalnym wybiegu w gdańskim ogrodzie zoologicznym, 14 bm. Młode samce zajęły jeden z dwóch wybiegów, które w zoo przeznaczone są dla gepardów. Koty przyjechały z Rostocka i mają zapoczątkować nowe stado. (nlat) PAP/Dominik Kulaszewicz Archiwum PAP © 2018 / Dominik Kulaszewicz
Archiwum PAP © 2018 / Dominik Kulaszewicz / Gdańsk, 14.09.2017. Dwa małe gepardy - Aki i Tabu na specjalnym wybiegu w gdańskim ogrodzie zoologicznym, 14 bm. Młode samce zajęły jeden z dwóch wybiegów, które w zoo przeznaczone są dla gepardów. Koty przyjechały z Rostocka i mają zapoczątkować nowe stado. (nlat) PAP/Dominik Kulaszewicz Archiwum PAP © 2018 / Dominik Kulaszewicz

Gepard - najszybsze zwierzę lądowe - potrafi na krótkim dystansie rozwinąć ogromną prędkość. Jednak – jak mówiła pewna reklama - siła jest niczym bez kontroli. Nie potrafiąc utrzymać wzroku na ściganej antylopie gepard prędzej wpadłby na kamień lub drzewo niż coś upolował.

Wystarczy obejrzeć w zwolnionym tempie film z pędzącym gepardem, aby zauważyć, że, podczas gdy niemal całe jego ciało porusza się w sposób skoordynowany, głowa prawie nie zmienia położenia w pionie, ani nie przesuwa się na boki.

W uchu wewnętrznym ssaków znajdują się trzy kanały półkoliste, zawierające płyn i wyłożone komórkami zaopatrzonymi w drobne rzęski. Dzięki nim można wyczuć ruchy głowy względem trzech osi.

Naukowcy z American Museum of Natural History zbadali metodą wysokorozdzielczej tomografii komputerowej 21 czaszek ze zbiorów American Museum of Natural History, Muzeum Historii Naturalnej w Paryżu oraz Biomaterials Science Center uniwersytetu w Bazylei. Było to siedem czaszek współczesnych gepardów (Acinonyx jubatus), czaszka spokrewnionego z nim wymarłego ponad 100 tysięcy lat temu geparda Acinonyx pardinensis oraz kilkanaście czaszek innych wielkich kotów. Dla każdej czaszki wykonano rekonstrukcję 3D kształtu i wymiarów ucha wewnętrznego.

W porównaniu z innymi współczesnymi kotami, ucho wewnętrzne współczesnego geparda okazało się mieć większą objętość narządu przedsionkowego oraz dłuższe kanały półkoliste - przedni i tylny. Taka budowa zapewnia zarówno większą czułość, jak i szybsze reagowanie na ruchy głowy ze strony narządu równowagi.

Podobnych cech nie stwierdzono natomiast u wymarłego geparda Acinonyx pardinensis – prawdopodobnie pojawiły się więc niedawno, być może, jako przystosowanie do konkurencji z gatunkami silniejszymi, ale nie tak szybkimi – jak lampart czy wymarły tygrys szablastozębny. (PAP)

autor: Paweł Wernicki

pmw/ agt/

Serwisy ogólnodostępne PAP