DNA pajęczej nici
Analizując ślady DNA na pajęczynie można zidentyfikować pająka, który ją utkał, a także ustalić tożsamość jego ofiar – informuje pismo „Plos One”. Wyniki badań mogą posłużyć do monitorowania zagrożonych gatunków lub śledzenia obecności pająków niebezpiecznych.
Zespół prof. Charlesa Xu z University of Notre Dame w Indianie przeprowadził badania na czarnych wdowach, pająkach żyjących w miejscowym ogrodzie zoologicznym Potawatomi. Czarna wdowa (Latrodectus mactans) to najjadowitszy pająk Ameryki Północnej– choć ukąszenie prawie nie boli, po kilku minutach pojawia się trudny do zniesienia ból oraz silne skurcze mięśni. Nazwę ”czarna wdowa” ten pająk z czerwoną plamą na odwłoku zawdzięcza częstemu pożeraniu małego samca przez dużą samicę po kopulacji.
Naukowcy wyizolowali z pajęczych sieci mitochondrialne DNA. Okazało się, że część uzyskanego DNA należała do samych pająków, a część do ich ofiar, świerszczy. Czarne wdowy chwytają również w sieci muchy, komary, koniki polne, chrząszcze i gąsienice. Często snują sieci pod sedesem wolno stojących ubikacji – to tam właśnie najczęściej dochodzi do ukąszeń ludzi.
Jeśli technika badań sprawdzi się także w przypadku innych gatunków pająków, wyniki mogą w przyszłości posłużyć do monitorowania zagrożonych gatunków lub śledzenia obecności pająków niebezpiecznych, takich jak czarna wdowa.
Metoda jest nieinwazyjna dla pajęczaków i nie trzeba ich bezpośrednio obserwować ani śledzić. Dotychczas pająki klasyfikowano zwykle na podstawie budowy ciała, zwłaszcza genitaliów, które znacznie różnią się u poszczególnych gatunków. Badanie DNA jest dużo dokładniejsze, a próbki do analizy mogliby zbierać ochotnicy z całego świata. (PAP)
pmw/ krf
