Siódme igrzyska 60-letniego nowozelandzkiego jeźdźca

"Kocham to, co robię, dużo ćwiczę, żeby moje ciało pozostawało w dobrej formie. Nie czuje się staro" - przyznał 60-letni jeździec sir Mark Todd, który będzie najstarszym zawodnikiem w nowozelandzkiej ekipie olimpijskiej. Na igrzyska pojedzie po raz siódmy.

EPA/Jochen Luebke EDITORIAL USE ONLY Dostawca: PAP/EPA. / New Zealand's eventing rider Mark Todd presents his horse 'Campino' at the horse inspection prior to the Eventing Jumping Final of the London 2012 Olympic Games Equestrian Eventing competition in Greenwich Park, south east London, Britain, 31 July 2012. EPA/Jochen Luebke EDITORIAL USE ONLY Dostawca: PAP/EPA.

Rywalizujący we wszechstronnym konkursie konia wierzchowego (WKKW) sześciokrotny medalista olimpijski do Rio de Janeiro pojedzie wraz z jednym ze swoich koni - Leonidasem II lub NZB Campino.

"Kocham to, co robię, dużo ćwiczę, żeby moje ciało pozostawało w dobrej formie. Nie czuję się staro, na pewno nie na tyle lat, ile mam naprawdę" - podkreślił zawodnik.

60-latek będzie najstarszym reprezentantem Nowej Zelandii w Brazylii oraz jednym z najstarszych uczestników igrzysk w historii. Rekordzistą pod tym względem pozostaje Szwed Oscar Sahn, który w wieku 72 lat rywalizował w Antwerpii w 1920 roku.

Todd urodził się w 1956 roku w Cambridge w północnej części Nowej Zelandii. Pasją do koni zaraził go dziadek, który hodował je na swojej farmie. Przygodę ze sportem rozpoczął bardzo wcześnie, już jako chłopiec ujeżdżał kuce w lokalnym klubie. Planował zostać dżokejem, ale dosyć szybko okazało się, że uniemożliwiają mu to warunki fizyczne (mierzy 190 cm). Dlatego też rozpoczął treningi w konkurencjach technicznych.

Po raz pierwszy miał wystąpić w igrzyskach w 1980 roku w wieku 24 lat, jednak zawody w Moskwie zostały zbojkotowane przez kraje zachodnie, w tym Nową Zelandię. Olimpijski debiut Todda miał miejsce 4 lata później w 1984 roku w Los Angeles. Zdobył wówczas złoty medal w konkursie indywidualnym WKKW dosiadając Charismy. Kolejne medale wywalczył w Seulu, ponownie złoto w indywidualnie oraz brąz w konkurencji drużynowej, również na Charismie. Dwa następne brązowe krążki z kolekcji Nowozelandczyka pochodzą ze startów w Sydney i Londynie.

W Barcelonie (1992) i Pekinie (2008) zabrakło go na podium, start w Atlancie (1996) uniemożliwiła mu kontuzja konia, a w Atenach (2004) pełnił funkcję trenera nowozelandzkich jeźdźców. (PAP)

mw/ pp/