"Nature Communications": mózgi osób osamotnionych i pozostałych - różnią się od siebie
Mózgi osób odczuwających samotność - i osób, którym nie towarzyszy poczucie osamotnienia, różnią się od siebie. Zmiany dotyczą objętości różnych obszarów i sposobu, w jaki te regiony się ze sobą komunikują - odkryli badacze z Uniwersytetu McGilla w Montrealu (Kanada).
Zaobserwowane różnice mogą być związane z wzorcami myślenia osamotnionych osób, obejmującymi wyższe niż przeciętnie ilości wspomnień i wyimaginowane rozmowy.
W ramach nowego badania, przeprowadzonego na prawie 40 tys. osób dorosłych, naukowcy porównali skany mózgów za pomocą MRI. Wśród uczestników 47,5 proc. było mężczyznami, a wiek badanych wynosił od 40 do 69 lat. Spośród badanych osób 13 proc. stwierdziło, że często czuje się osamotniona (wśród nich 61 proc. stanowiły kobiety).
Badacze odkryli, że kluczowe różnice pomiędzy osobami odczuwającymi samotność a osobami nie czującymi się samotnie dotyczą sieci stanu spoczynkowego (ang. default mode network, DMN) mózgu. Sieć ta jest zespołem obszarów aktywnych w czasie, gdy mózg nie jest skupiony na żadnym konkretnym zadaniu. Działa wtedy, gdy ludzkie myśli podążają swoim własnym biegiem.
DMN odgrywa kluczową rolę w pamięci, poznaniu społecznym (myśleniu o innych ludziach) i mentalnych podróżach w czasie (np. planowaniu, co zrobi się kolejnego dnia). Obejmuje przyśrodkową korę przedczołową i tylną korę zakrętu obręczy, odpowiada też za powstawanie halucynacji. Stwierdzono, że osoby samotne skupiają się bardziej na mowie wewnętrznej, prawdopodobnie w celu zrekompensowania braku rzeczywistych kontaktów społecznych.
“Samotne jednostki w przypadku braku zadowalających doświadczeń społecznych mogą mieć tendencję do wyobrażania sobie różnych sytuacji społecznych z innymi i relacji, jakie mogą się kształtować. W ten sposób prawdopodobnie wypełniają społeczną pustkę” - piszą autorzy badania.
“Fizyczne skutki osamotnienia dla mózgu nie są zaskakujące. Poświęcanie większej uwagi swojemu środowisku wewnętrznemu, zwiększonemu skupieniu na sobie i autorefleksji naturalnie angażuje pamięć, z którą sieć stanu spoczynkowego jest związana” - tłumaczą. (PAP)
