Agnieszka Glińska o Jankowskiej-Cieślak: była osobą zjawiskową, niepowtarzalną
Jadzia była osobą zjawiskową, niepowtarzalną, jedyną. Czuję, że dostałam od niej jakieś światło i z tym światłem zostaję - powiedziała PAP reżyserka i aktorka Agnieszka Glińska o zmarłej we wtorek aktorce teatralnej i filmowej Jadwidze Jankowskiej-Cieślak.
"Trudno przyjąć tę wiadomość, trudno się szybko pożegnać i trudno znaleźć odpowiednie słowa. Jadzia była osobą zjawiskową, niepowtarzalną, jedyną. Czuję, że dostałam od niej jakieś światło i z tym światłem zostaję" - powiedziała PAP Agnieszka Glińska, aktorka i reżyserka, która współpracowała z Jadwigą Jankowską-Cieślak przy spektaklu "Opowieści o zwyczajnym szaleństwie" (2005) Petra Zelenki w stołecznym Teatrze Dramatycznym. Za tę rolę (a także za rolę w "Niedokończonym utworze na aktora" Krystiana Lupy) Jankowska-Cieślak otrzymała Nagrodę im. Aleksandra Zelwerowicza.
"Cofnęłam się myślami do czasu, gdy przyszłam do Teatru Powszechnego jeszcze na asystentury i mogłam przyglądać się, jak podchodzi do pracy z miejsca jakiejś niesłychanej prostoty. Wzbudzało to mój zachwyt i na dalszy ciąg naszej relacji pozostałam w tym zachwycie. Będę pamiętać ją przez tę otwartość i komunikatywność, skupienie na tym co robi" - dodała. "Wychowałam się na filmie 'Trzeba zabić tę miłość', więc zawsze byłam w admiracji i zachwycie nad tym, że jest ktoś tak niebywały i wyjątkowy".
Jadwiga Jankowska-Cieślak dwukrotnie była laureatką Złotych Lwów za najlepszą główną rolę kobiecą na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych za filmy "Sam na sam" (1977) i "Wezwanie" (1997), a także laureatką Polskiej Nagrody Filmowej Orła za najlepszą główną rolę kobiecą w filmie "Rysa" (2008). W latach 1972-84, 1987-89 i 1994-2008 była aktorką Teatru Dramatycznego w Warszawie. W latach 1984-87 występowała w Teatrze Polskim, w latach 1990-94 w Teatrze Powszechnym w Warszawie. Od roku 2008 była aktorką stołecznego Teatru Ateneum.
Debiutowała w filmie "Trzeba zabić tę miłość" (1972) Janusza Morgensterna. Popularność przyniosła jej rola Basi Białasówny w serialu "Polskie drogi" J. Morgensterna. W serialu Radosława Piwowarskiego "Jan Serce" (1981) zagrała postać pielęgniarki Kaliny "Mgiełki". W węgierskim melodramacie Károlya Makka "Inne spojrzenie" (1982), podejmującym tematykę LGBT, zagrała postać Evy, za którą odebrała nagrodę dla najlepszej aktorki na Festiwalu Filmowym w Cannes. Została obsadzona w roli Agaty w filmie Krzysztofa Tchórzewskiego "Stan wewnętrzny" (1983), który ze względów politycznych pokazany był po raz pierwszy w 1989. Jacek Bromski zaangażował ją do roli Anny w "Ceremonii pogrzebowej" (1984), Jadwigi w sensacyjnym dramacie kryminalnym "Zabij mnie glino" (1987) i Doroty Zabiełłowej w komedii "Sztuka kochania" (1989). Za rolę w dramacie Macieja Dejczera "300 mil do nieba" (1989) była nominowana do Złotych Lwów na 15. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych za najlepszą drugoplanową rolę kobiecą.
Wcieliła się w rolę Elizabeth Costello w spektaklu Krzysztofa Warlikowskiego w Nowym Teatrze w Warszawie. Ostatnią rolę stworzyła w przedstawieniu "Przebłyski" w reż. Agaty Dudy-Gracz w Gudejko Teatr. Partnerował jej Daniel Olbrychski. (PAP)
pj/ mr/ dki/ know/
