W Bieszczadach żubry gromadzą się przed zejściem do miejsc zimowania
W Bieszczadach żubry kilka tygodni wcześniej niż zazwyczaj rozpoczęły przygotowania do przedzimowej migracji. "Powodem jest m.in. nieurodzaj owoców buka, czyli bukwi" - powiedział we wtorek PAP rzecznik Lasów Państwowych w Krośnie Edward Marszałek.
Żubry na zimę schodzą z gór w doliny. "Od wczesnej wiosny w małych grupach lub wręcz samotnie przebywają w wyższych partiach Bieszczadów. Natomiast pod koniec lata łączą się w większe stada, a potem wędrują do miejsc zimowania" - wyjaśnił rzecznik krośnieńskiej Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych.
Dodał, że w tym roku "już w pierwszych dniach września można było obserwować całkiem spore stada, liczące przeszło 30 osobników, które powoli szykują się do migracji w kierunku zimowych żerowisk".
"Jedną z przyczyn wcześniejszych wędrówek żubrów jest nieurodzaj bukwi, a owoce buka są wyjątkowo cenionym przez nich przysmakiem. Przyśpieszona migracja może także oznaczać nadejście chłodów" - zauważył Marszałek.
Wśród gromadzących się od kilkunastu dni w stada zwierząt zaczął się też okres godowy; u dziko żyjących żubrów występuje on właśnie o tej porze w roku. "W biologii bieszczadzkich żubrów zauważalny jest cykl sezonowych wędrówek. Niektórzy kojarzą go czasem z wędrówkami amerykańskich bizonów" - zauważył rzecznik.
W Bieszczadach żyje ponad 400 żubrów, z czego prawie połowa w gminie Lutowiska.
Pierwsze żubry w Bieszczady sprowadzono w 1963 r. Należą do rasy białowiesko-kaukaskiej. Są potomkami żubra z Kaukazu i samic bytujących w ogrodach zoologicznych i zwierzyńcach prywatnych. Aktualnie w stanie dzikim żyją one wyłącznie w Bieszczadach. W pozostałych ośrodkach w Polsce hodowane są żubry czystej linii białowieskiej.
W Bieszczadach stoją dwa pomniki poświęcone żubrom; jeden z nich znajduje się w Pszczelinach w gminie Lutowiska, drugi zaś w Woli Michowej. Oba upamiętniają wsiedlenia pierwszych żubrów w 1963 roku w Nadleśnictwie Stuposiany i w 1976 roku w Nadleśnictwie Komańcza.
Alfred Kyc (PAP)
