Pastor: staram się, aby Polski Balet Narodowy miał swoją duszę
Staram się, żeby zespół miał swoją duszę, żeby miał wizerunek - powiedział PAP Dyrektor Polskiego Baletu Narodowego. Zespół obchodzi jubileusz upamiętniający podniesienie Baletu Teatru-Wielkiego Opery Narodowej do rangi Polskiego Baletu Narodowego w 2009 r.
Polski Balet Narodowy wywodzi się z pierwszego zespołu baletowego w Polsce "Tancerze Narodowi Jego Królewskiej Mości", założonego w 1785 r. przez króla Stanisława Augusta. Początkowo zespół występował na scenie Teatru Narodowego przy Placu Krasińskich, razem z zespołami opery i dramatu. Zespół baletowy działał do 1795 r., czyli do abdykacji Stanisława Augusta Poniatowskiego i utraty niepodległości przez Polskę. Od 1833 r. balet pracował w budynku Teatru Wielkiego na pl. Teatralnym. Zespół w siedzibie tej pozostał do II wojny światowej. Do 1939 r. warszawskim baletem kierowali: m.in.: Hipolit Meunier, Virgilius Calori, Pasquale Borri, Jose Mendez, Raffaele Grassi, Enrico Cecchetti, Piotr Zajlich i Jan Ciepliński.
We wrześniu 1939 r. budynek Teatru Wielkiego, a zwłaszcza jego wnętrze, został zniszczony podczas niemieckiego bombardowania, ucierpiał również podczas Powstania Warszawskiego. Ocalała jedynie oryginalna fasada budynku z 1833 r. Po wojnie w 1945 r. zespół od podstaw odtwarzał choreograf Piotr Zajlich. Pierwsze, skromne przedstawienia baletowe odbywały się w 1946 r. w sali teatralnej przy ul. Marszałkowskiej 8 (późniejszy Teatr Rozmaitości). Zespół operowo-baletowy korzystał z zastępczych sal teatralnych do 1965 r. Wtedy zakończono odbudowę zniszczonego gmachu Teatru Wielkiego według projektu architekta Bohdana Pniewskiego. Po wojnie dyrektorami zespołu byli: Leon Wójcikowski, Stanisław Miszczyk, Raissa Kuzniecowa, Maria Krzyszkowska i Emil Wesołowski. Od marca 2009 r. zespołem kieruje Krzysztof Pastor. 29 kwietnia 2009 r. minister kultury wyodrębnił balet w strukturze teatru i podniósł go do rangi Polskiego Baletu Narodowego. Zespół otrzymał pełną autonomię artystyczną.
Dyrektor Polskiego Baletu Narodowego Krzysztof Pastor od 1982 r. pracował poza Polską, a do kraju wrócił w 2009 r. Podkreślił, że "w swojej pracy wykorzystuje zdobyte za granicą doświadczenie menedżerskie - wiedzę o tym, jak prowadzić zespół i układać sobie stosunki z tancerzami, a także doświadczenie artystyczne, ważne przy tworzeniu choreografii oraz dobieraniu repertuaru".
Zdaniem Pastora receptą na sukces jest praca. "My bardzo często powtarzamy, że perfekcja w tańcu jest tylko teorią. Liczy się bezustanne dążenie, doskonalenie się zarówno tancerzy, jak i choreografów". "Myślę, że ważnym elementem jest jednak różnorodność repertuarowa, ale też szukanie równowagi między repertuarem współczesnym, który jest większym wyzwaniem dla publiczności, a przepięknym repertuarem klasycznym, na który publiczność bardzo chętnie przychodzi" - dodał.
"Staram się, żeby zespół miał swoją duszę, żeby miał wizerunek" - zaznaczył. Jego zdaniem staje się tak poprzez wystawianie dzieł polskich choregorafów. "Są to prace moje, ale również innych polskich choreografów: Roberta Bondary, Anny Hop, Emila Wesołowskiego" - wyjaśnił.
Zdaniem Krzysztofa Pastora przez dziesięć lat nastąpiło "umiędzynarodowienie zespołu". "Tancerze, którzy do nas przyjeżdżają, którzy chcą u nas tańczyć, wnoszą ze sobą swoje doświadczenia, swoje(...) kultury i nasz zespół jest przez to bogatszy" - podkreślił.
Pastor jest dumny ze swojego zespołu, cieszą go również oceny międzynarodowe. "Ostatnio byliśmy na tournee w Montrealu, pokazywaliśmy tam 10 razy +Jezioro Łabędzie+ przy wypełnionej publiczności owacyjnie nas przyjmującej, ale również przy bardzo dobrych recenzjach" - przypomniał. "O naszym zespole co nieco się mówi na arenie międzynarodowej, głównie ze względu na dobór repertuaru" - powiedział.
"Uważam, że nazwa Polski Balet Narodowy bardzo nas zobowiązuje do tego, żeby trzymać jak najwyższy poziom, bo często reprezentujemy Polskę za granicą. Reprezentujemy również naszego mecenasa, czyli nie chodzi tutaj o państwo polskie, ale o podatnika, bo to jest nasze źródło finansowania".(PAP)
autor: Olga Łozińska
oloz/ wj/
