Częstochowa: zdjęcia i dokumenty Poświatowskiej będą po raz pierwszy pokazane publiczności
Nieznane dotąd dokumenty i fotografie poetki Haliny Poświatowskiej, odnalezione w archiwum Urzędu Miasta Częstochowa, miasta rodzinnego poetki, zostaną po raz pierwszy pokazane publiczności 11 października, w 50. rocznicę jej śmierci.
Dokumenty z lat 50. i 60. XX w. odnaleźli urzędnicy w miejskim archiwum, trafiły następnie do Muzeum Częstochowskiego. 11 października będzie można je obejrzeć w Domu Poezji - Muzeum Haliny Poświatowskiej.
Są to wypis i dwa odpisy skrócone aktu urodzenia poetki, wyciąg i odpis skrócony aktu małżeństwa z Adolfem Poświatowskim, odpis skrócony aktu małżeństwa wystawiony na Poświatowskiego, pokwitowanie odebrania dowodu osobistego, ankieta wypełniana przez Poświatowską skierowana do Miejskiego Biura Dowodów Osobistych w Częstochowie, wniosek o wydanie dowodu osobistego oraz wyrwana kartka z dowodu osobistego zawierająca informację o śmierci z pieczęcią Urzędu Stanu Cywilnego Warszawa-Wola. Znaleziono również 3 fotografie legitymacyjne.
"Te dokumenty są ciągle jeszcze opracowywane przez kolegów z działu historii. Nie wnoszą może wielu nowych informacji o Halinie Poświatowskiej, ale są dla nas bardzo cenne. Cieszymy się szczególnie z nieznanych wcześniej zdjęć, które na pewno będziemy wykorzystywać" - powiedziała PAP Katarzyna Jezierska z Muzeum Częstochowskiego.
Halina Poświatowska (z domu Myga) urodziła się 9 maja 1935 r. przy ul. 7 Kamienic. Przy ul. Jasnogórskiej 23 działa Dom Poezji - Muzeum Haliny Poświatowskiej ze stałą ekspozycją poświęconą jej życiu i twórczości literackiej. Zgromadzono tam przede wszystkim rodzinne pamiątki, przekazane w depozyt przez jej siostrę i brata.
Na życiu Poświatowskiej zaciążyła nabyta w dzieciństwie poważna choroba serca, która doprowadziła też do przedwczesnej śmierci. Poetka zadebiutowała w grudniu 1956 r. na łamach "Gazety Częstochowskiej" wierszami "Szczęście" i "Człowiek z Annapurny". Dzięki opiece prof. Juliana Aleksandrowicza udało jej się rozwinąć talent poetycki, ale również wyjechać na operację serca do Stanów Zjednoczonych. Skomplikowany zabieg na otwartym sercu pozwolił jej przeżyć jeszcze 9 lat. W tym czasie wydała m.in. zbiory wierszy pt. "Hymn bałwochwalczy", "Dzień dzisiejszy", "Oda do rąk". W jej twórczości przeplatają się motywy kruchości życia, miłości i śmierci; szkicuje portrety kobiet pragnących miłości i świadomych przemijania.
Zmarła 11 października 1967 r. w Warszawie w wieku 32 lat, po drugiej operacji serca. Została pochowana na częstochowskim cmentarzu św. Rocha. (PAP)
autor: Anna Gumułka
lun/ itm/
