Izba Dyscyplinarna kontynuuje posiedzenie w sprawie sędziego SN Józefa Iwulskiego
Izba Dyscyplinarna Sądu Najwyższego wznowiła w czwartek posiedzenie ws. wniosku prokuratury o uchylenie immunitetu sędziowskiego prezesowi Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Józefowi Iwulskiemu. Jako świadek zeznania składa były I prezes SN Adam Strzembosz.
Jest to kolejny termin posiedzenia ws. immunitetu sędziego Iwulskiego. Śledczy IPN zamierzają postawić mu zarzut bezprawnego skazania w stanie wojennym 21-letniego robotnika za kolportowanie ulotek wymierzonych we władze PRL.
W czwartek zeznania w charakterze świadka składa w tej sprawie były I prezes SN Adam Strzembosz. Profesor opisuje okoliczności, w których orzekali sędziowie w stanie wojennym i strategiach, które stosowali, żeby minimalizować konsekwencje wobec oskarżonych.
Sędzia Iwulski nie uczestniczy w posiedzeniu, reprezentuje go troje obrońców: sędzia SN Włodzimierz Wróbel, mec. Agnieszka Helsztyńska i mec. Sylwia Gregorczyk-Abram.
Profesor Strzembosz: sprawa Iwulskiego powinna odbywać się gdzie indziej
Prof. Strzembosz jeszcze przed rozpoczęciem posiedzenia w czwartek powiedział PAP, że sprawa sędziego Iwulskiego powinna się odbywać gdzie indziej, nie w Izbie Dyscyplinarnej. Wyraził przy tym wątpliwość, czy w tej sprawie jest cokolwiek do rozpoznawania.
O zgodę na pociągnięcie sędziego Iwulskiego do odpowiedzialności karnej w grudniu ub.r. do SN wystąpiła Oddziałowa Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w Krakowie. Z ustaleń śledczych IPN wynikało, że w 1982 r. Iwulski zasiadał w składzie sądu, który skazał robotnika z Oświęcimia Leszka W. na trzy lata więzienia za roznoszenie "antypaństwowych" ulotek przedstawiających kontury Polski okolone kolczastym drutem.
Sąd uznał wówczas, że Leszek W. jest winny publicznego wyszydzania PRL, a kolportując ulotki nawołuje do zamieszek i strajków. "Sąd wydał skazujący wyrok, mimo że nawet w myśl obowiązujących wówczas przepisów kodeksu karnego i dekretu o stanie wojennym działania oskarżonego nie stanowiły przestępstwa" - podkreślała Główna Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, dodając, że tę konstatację potwierdził też Sąd Najwyższy. W maju 1992 r. Sąd Najwyższy po rozpatrzeniu rewizji nadzwyczajnej uniewinnił opozycjonistę.
Zdaniem prokuratorów IPN, zebrane dowody wskazują, że "bezprawne skazanie Leszka W. na surową karę miało wyłącznie cel odstraszający i wpisywało się w represyjną politykę władz PRL wobec działaczy demokratycznej opozycji". "Wyrok był zatem aktem państwowego bezprawia, a sędziowie, którzy go wydali, nie mogą korzystać z ochrony, jaką daje działanie sędziego w ramach ustawowych uprawnień i obowiązków" - argumentowała Główna Komisja. (PAP)
dors/
